โรคพิษสุนัขบ้า หรือ โรคกลัวน้ำ รู้ทันก็ป้องกันได้

โรคพิษสุนัขบ้า หรือที่ชาวบ้านเรียกกันว่า โรคกลัวน้ำ เป็นโรคที่ เกิดจากเชื้อไวรัสที่มีชื่อว่า เรบีย์ ซึ่งเชื้อไวรัสนี้อยู่ในน้ำลายของสัตว์ เชื้อโรคเรบีย์ สามารถติดต่อกันกับสัตว์ที่เลี้ยงลูกด้วยนม ก็เกิดจากการสัมผัสจากสัตว์ ไม่ใช่เป็นเพียงสุนัขอย่างเดียว สัตว์ชนิดอื่นก็เป็นได้ แมว ช้าง วัว สุนัข ค้างคาว กระรอก หนู กระต่าย เม่น ก็เป็นได้

เชื้อไวรัสเรบีย์ตัวนี้ติดมาทางบาดแผลหรือว่าเยื้อบุตามร่างกาย จากการถูกสัตว์ที่มีเชื้อกัด คว่านหรือเลีย เช่นในช่องปากหรือว่าเยื้อบุดวงตา นำลายหรือเลือดของสัตว์ ก็จะเข้าไปติดเชื้อที่ปลายประสาทสมองส่วนกลางของเรา ซึ่งสมองเป็นส่วนสำคัญในการเคลื่อนไหวในการทำกิจกรรมต่าง ๆ การมองเห็น การหายใจ การกิน การพูด รวมทั้งการควบคุมความรู้สึกนึกคิด มีผลต่อระบบประสามของเราทั้งหมด คนไข้ก็จะเกิดอาการกล้ามเนื้ออ่อนแรง เจ็บคอ ตาขวาง คลุ้มคลั่งอาละวาดไปไล่กัดคน น้ำลายไหลยืดตลอดเวลา อาการเหมือนโรคกลัวน้ำ หายใจไม่ได้ ไวต่อแสง ไวต่อความร้อนความเย็น หิวน้ำแต่ว่ากินน้ำไม่ได้ พวกนี้อันตรายมาก โอการที่จะเสียชีวิตเกือบร้อยเปอร์เซ็นต์ จะเสียชีวิตภายใน 1-2 สัปดาห์ค่ะ

วิธีการป้องกัน โรคพิษสุนัขบ้า

นำสัตว์เลี้ยงที่บ้าน ไปฉีดยาป้องกัน โรคพิษสุนัขบ้า ฉีดเข็มแรกอายุ 3 เดือน ฉีดครั้งต่อไปให้ฉีดอายุ 6 เดือน และฉีดปีละ 1 เข็ม แต่ถ้าสัตว์เลี้ยงของเราถูกสัตว์อื่นกัดจนเกิดแผล แล้วเรานั้นไม่แน่ใจว่าสัตว์เลี้ยงตัวอื่นนั้นเป็น โรคพิษสุนัขบ้า หรือไม่ ควรรีบนำไปพบคุณหมอด่วนเลยค่ะ
เราควรไปฉีด วัคซีนป้องกันพิษสุนัขบ้า
ถ้าเกิดว่าถูกสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมกัด ไม่ว่าจะเป็น แมว สุนัข สัตว์เลี้ยงของเราหรือว่าสัตว์จากที่อื่น ให้รีบนำน้ำสะอาดมาล้างบาดแผล ฟอกสบู่ 2-3 ครั้ง ล้างน้ำสะอาดให้ถูกต้อง ก็จะเป็นการป้องกันเบื้องต้นแล้วรีบหาหมอทันทีเลยค่ะ
ใช้ทิงเจอร์ไอโอดีนหรือแอลกอฮอล์ เพื่อฆ่าเชื้อโรคเช็ดให้สะอาด ก็จะเป็นการป้องกันเบื้องต้นแล้วรีบหาหมอทันทีเลยค่ะ
เมื่อโดนสัตว์กัดแล้ว ต้องฉีกวัคซีนป้องกัน 5 เข็ม ที่สำคัญไม่ต้องฉีกรอบสะดือเหมือนที่เราได้ยินกันมานะค่ะ ฉีดที่ต้นแขนก็ได้ค่ะ ไม่ได้มีผลต่อการแพ้ยาด้วยค่ะ

นอกจากดูแลพาสัตว์เลี้ยงไปฉีดวัคซีนป้องกัน โรคพิษสุนัขบ้า แล้ว เราก็ต้องดูแลเรื่องอื่นด้วยนะค่ะ เพราะว่าสัตว์เลี้ยงของเราก็มีหัวใจ รักเขาให้เหมือนกับวันแรกที่ได้เขามานะค่ะ นึกถึงเราเวลาที่ถูกทอดทิ้งหัวใจก็ไม่ได้ต่างอะไรไปจากสิ่งมีชีวิตชนิดหนึ่งเช่นกันค่ะ